Ieder van ons schreef teksten. Vooral in het prille begin van de Rondos waren teksten nou eenmaal noodzakelijk om te kunnen spelen. Instrumentale punk bestond niet. Vooralsnog waren onze tekstuele uitingen geen stijlbloempjes of poëtische hoogstandjes. Als het maar rijmde. En om dat voor elkaar te krijgen werd het gebezigde engels, nederlands was sowieso taboe, nogal wat geweld aangedaan.
Wel hadden we onderwerpen te over: voetbal, kamikazepiloten, de moord op John F. Kennedy; alles was goed eigenlijk, zolang het maar recalcitrant en bevrijdend was. De meeste teksten bewogen zich dan ook tussen parodie en provocatie. Kunstkollektief Dubio-stijl.
Sommig teksten zijn, nu we er op terugkijken, tamelijk bizar: Wat te denken van You’re only eight, King Kong’s penis en Purge purge?
Op de eerste twee singles staan al wat meer politiek correctere nummers, en meteen daarna werden de teksten toch ook wat cultureler, poëtischer, je zou bijna zeggen kunstzinniger. En nog altijd waren ze ‘maatschappijkritisch’, zoals op de lp Red attack te beluisteren is.
Even later, toen een groot deel van de punkbeweging zich verbond met de linkse subcultuur, vooral met het anti-militarisme en de kraakbeweging, en toen de economische crisis zich verscherpte, gepaardgaande met nog bruter politiegeweld, radicaliseerden ook de verbale uitingen. Bij de Rondos wel tenminste. Onze liedteksten werden meer en meer politieke statements, over vivisectie, kunst, repressie en fascisme. Ook reageerden we op ontwikkelingen binnen de punkbeweging met I don’t like the rastaman en Which side will you be on?. Onze laatste single Fight back! is in deze zin een manifest te noemen.
Er is ons toentertijd pamflettisme verweten. Ook wel terecht. Maar is dat iets om je voor te schamen? Eigenlijk niet. Want wat is er op tegen om in tijden van crisis en repressie een appèl te doen op eigen verantwoordelijkheid, zelfwerkzaamheid en verzet tegen misstanden? Daarbij, symfonische rockballades of populaire meezingers lagen ons niet zo.
Ja, de teksten waren belangrijk en vormden in feite één samenhangend geheel met onze uitingen in onze andere publicaties, strips, en artikelen in Raket. Wel maakten we een aantal afzonderlijke tekstboeken, met en zonder illustraties, en altijd handgemaakt.
Het geheel geeft een mooi chronologisch overzicht van de ontwikkeling van de muziek van de Rondos, waarbij de teksten het verhaal vertellen. Van ‘verveeld’ tot militant, en dat in iets meer dan twee jaar tijd...